3 februari 2011

The day!!

Dag van het vertrek, de koffer moet nog gepakt worden ik moet nog pasfoto's halen en nog zoveel meer! Zal ik er raken? Ja het moet!!
Nog vlug van iedereen afscheid nemen en off we go...



In de luchthaven aangekomen kijk ik de ganse tijd naar de tv waar de vluchten opstaan om in te checken. Nog een uur te gaan en we mogen inchecken! Het is daar dan 9°c en wat regenachtig, maar hoe langer het wachten duurt hoe slechter het weersicoontje wordt! Als dat maar goed komt!
Het wachten na het inchecken duurt zo lang! We hebben onze boardingpass nu en ons vliegtuig staat er nog niet... Verveling slaat toe!


17u55 EINDELIJK mogen we instappen! Het handige bij Raynair is dat we onze zitplaatsen zelf mogen kiezen. Ik ga meteen bij het venster zitten zodat ik een paar mooie foto's kan trekken.



We stijgen op en al gauw val ik in slaap, ik merk niets meer van de vlucht tot een hevige schok me wakker maakt. Het stormt buiten, en er is hevige turbulentie. Mijn hart begint te bonzen en ik krijg het benauwd, mijn hand grijpt naar de stoel voor me en een gil ontsnapt uit mn keel. Ik heb niet door dat het mijn gil is, toch kan ik het niet laten om een foto te trekken. Ik ben in tweestrijd, de zetel vastgrijpen of foto trekken? De foto wint het van m'n angst maar toch ben ik nog niet helemaal op mijn gemak! De piloot meldt ons dat we nog niet kunnen landen, 20minuten vertraging en 7 vliegtuigen voor ons! O help...




Eindelijk voet aan grond! OEF, ik ben blij dat ik het overleefd heb. Ok zo erg was het nu ook niet, hoogstens een kriebel-in-de-buik-gevoel. Maar toch verschenen de ergste scenario's in mijn gedachten.
Als nu naar buiten keek en de wind zag waaien, wilde ik niet uit het vliegtuig..
Het wordt dus rennen!

Maar ook van rennen kwam er niets in huis, de wind blies me bijna weg! Gelukkig had ik nog een zware rugzak! Mijn laptop en boek zaten er in. Eenmaal in de luchthaven zelf was het zoeken geblazen want waar konden we de bagage nu afhalen? Ik volg gewoon mensen uit het vliegtuig! Ik had al, met voorbedachte rade, de mede pasagiers bestudeerd dus ik wist wie ik moest volgen.

De bagage is afgehaald en ik ga nu naar de uitgang, de papa van het gezin en de oudste dochter wachten op me. Ze brengen me naar hun huis. Yannah zal een roze jas dragen dus speur ik naar alles wat roze is. En ja hoor, in een mum van tijd heb ik hen gevonden. Yannah springt in mn armen, en nu moet ik mijn beste engels bovenhalen.. Tijd voor mijn avontuur!