6 mei 2011

Hallo België!

Dat was de gedachte toen ik zaterdag 30 april een voet aan grond zette.
Nooit gedacht dat ik nog blij zou zijn dat ik terug was! Maar toch, het kriebelde stiekem als ik de Belgische lucht opsnoof.

Het is de eerste keer dat ik alleen vloog dus het was spannend. Soms ben ik zo onzeker en denk ik dat ik dingen niet goed zal doen of niet zal kunnen. Nu ook toen ik bij de check- in stond... Alle gedachten raasden door mijn hoofd, ik ga mijn gate niet vinden, ik zal op het verkeerde vliegtuig terecht komen... Ik heb dan ook dubbel gecheckt, op een tv kon ik zien naar welke gate ik moest, vooraleer ik naar de gate vertrok. Ik was dan ook zeer trots op mezelf dat het me gelukt is. Een pluim voor mezelf!

Toen ik Brian zag begon ik spontaan te lachen. Ik had zin om naar hem te rennen, maar ik moest mensen ontwijken met koffers dus was het hoogstens wat sneller stappen. Het was leuk om een bekend gezicht te zien, en ik nam hem eens goed vast. Nu was het een kwestie van tijd voor ik terug in Pittem zou zijn. De rit was lang én zeer warm... Mijn blaas stond op ontploffen, ik had beter geweest voor mijn vlucht maar ik was te bang om mijn vlucht te missen, en ik had zware honger omdat ik niet ontbeten had.
Eindelijk thuis! Het was een race naar het toilet, eindelijk verlost OEF. Het voelde wel wat onwennig om terug te zijn. Maar dat was van korte duur, we waren terug volop aan het lachen en bijpraten.


Natuurlijk moest ik mijn mama eens pesten, al was ze daar niet zo gelukkig mee!


Maar ze smolt al vlug, wie kan er nu boos zijn op mij? Zo'n engelachtig meisje.


Als afsluiter van de avond een lekker ontspannend maskertje en we zijn klaar om naar bed te gaan! De drukke week tegemoet!


Maar natuurlijk vlogen de dagen voorbij. En donderdagmorgen kwam véél vlugger dan gewenst. 3u30 Liep de wekker af, nog steeds moe en humeurig kroop ik uit bed, en 4u vertrokken we naar de luchthaven. De ganse rit heb ik geslapen dus zenuwen had ik deze keer niet. 5u30 kwamen we aan en het was bijna tijd voor de check- in.
And off i go! Alleen met veel vetraging, de rij bij de douane ging niet vooruit... Toen ik eindelijk mijn handbagage op de band mocht leggen had ik nog 5 minuten om naar mijn gate te gaan. Het was dus rennen geblazen!! Maar ik was net op tijd, al had ik geen 5 minuten later moeten zijn. En zo zit ik nu terug in Ierland. Het was leuk om even terug te zijn, ook al was het nog zo kort, maar ik ben blij dat ik nog even kan verder genieten van de rust. En dan op naar het echte leven!